EP02: คำตอบของคำถาม
“จะรอดมั้ยเนี่ย...?”
พรุ่งนี้เป็นวันที่เราชาวต่างดาวจะต้องพรีเซ้นท์งานภาษาต่างด้าวแล้ว....
T_________________________T
ฮือออ
ตอนนี้เรากำลังภาวนา ขอให้อุกกาบาต ดาวหาง หรืออะไรก็ได้ช่วยพุ่งชนดาวเคราะห์ดวงนี้ที
ได้ยินว่าวันก่อนมีสุริยุปราคาที่ทวีปแอฟริกาบนโลก ถ้าเกิดขึ้นที่ดาวดวงนี้บ้างเขาจะหยุดเรียนให้มั้ยนะ?
...คงไม่สินะ OTZ
สามวันก่อน หลังจากที่ถูๆไถๆเขียนลิสต์ของสิ่งที่ต้องพูดจนเสร็จ...ก็ค้นพบว่า
เราไม่สามารถเตรียมสคริปต์ใดๆไปได้เลย เพราะไม่รู้ว่าพิธีกรที่ท่านอาจารย์สุ่มให้จะเป็นใคร
และเขาจะถามคำถามอะไร ดังนั้น สิ่งเดียวที่เรานึกออกว่าควรจะทำในตอนนี้คือลองฝึกพูดกับคนอื่นเลย
ไม่ต้องไปยุ่งกับสคริปต์มันละ และนี่คือผลลัพธ์ที่ได้...
ฝึกพูดกับเพื่อนมนุษย์ต่างดาว#1:
ราบลื่นมาก ไม่มีอะไรติดขัดเลย...เพราะอะไรน่ะเหรอ?? ก็เพราะยังไม่ได้ทันได้พูด
เพื่อนก็หลับไปซะก่อน ฮ่าๆ
ความรู้สึกหลังฝึก: FAILED
ฝึกพูดกับเพื่อนมนุษย์ต่างดาว#2:
คุยออนไลน์กันทาง Skype ทำให้ราบลื่นกว่าคุยต่อหน้าเพราะลดความประหม่าลงไปได้มาก อย่างไรก็ตาม เนื่องด้วยหัวข้อการพรีเซ้นท์ของเรานั้นสุดจะฮาร์ดคอร์
นั่นก็คือ 「タイ妖術」(ไสยศาสตร์ไทย) ทำให้ไม่สามารถนึกคำศัพท์ออกได้อย่างทันท่วงที
ยกตัวอย่างเช่นคำว่า ยาเสน่ห์ ซึ่งคิดว่าน่าจะใช้คำว่า 「ラブポーション」 หรือคำว่า
พระเอก นางเอก ตัวร้าย (ในส่วนที่จะใช้กล่าวถึงการใช้ไสยศาสตร์ในละครไทย) คงต้องค้นศัพท์ไปเพิ่มมากกว่านี้
นอกจากคำศัพท์เฉพาะทางแล้ว แม้แต่ศัพท์ที่ใช้กันเป็นคู่ง่ายๆ
เราชาวเอเลี่ยนก็ยังนึกไม่ค่อยจะออก เช่นการพูดประโยคที่มีความหมายว่า “มีภาพลักษณ์แบบ...”
เราลังเลที่จะเลือกใช้ระหว่าง 「イメージを持つ」กับ 「イメージがある」 ซึ่งหลังจากที่ไปค้นดูแล้ว ก็พบว่าใช้ได้ทั้งคู่ มีความหมายเหมือนกัน และหน้าคำว่า
イメージ ควรมีคำว่า という ตามหลังประโยคที่ใช้แสดงสภาพของ イメージ นั้นๆด้วย
ความรู้สึกหลังฝึก: まあまあ
ฝึกพูดกับเพื่อนมนุษย์ต่างดาว#3:
เพื่อนมนุษย์ต่างดาวหมายเลขสามท่านนี้
เป็นผู้ที่ฉลาดเฉลียวและทรงภูมิมาก
ทำให้เรามนุษย์ต่างดาวผู้อ่อนด้อยเกิดอาการประหม่า หลงๆลืมๆในยามพูด ประโยคที่พูดออกมาไม่ปะติดปะต่อ ออกมาเป็นท่อนๆ กระท่อนกระแท่นเหมือนเทปตกร่อง (เปรียบเปรยได้เก่าไปหรือเปล่าเนี่ย?55)
เช่น ในตอนที่เราต้องการจะพูดว่า タイでは昔、王様から一般市民まで皆は妖術のことを強く信じていました。
ก็กลับกลายพันธุ์ มิวเตชั่นออกมาเป็น タイ妖術は王様から一般市民まで皆---เกิดอาการ blank
ว่าจะใส่คำช่วยอะไร
และจะพูดประโยคอะไรต่อ เลยล่มไม่เป็นท่า
นอกจากนี้ยังมีปัญหาเรื่องการไม่รู้ศัพท์อีกเช่นเคย
เช่นในตอนที่เราต้องการจะบอกว่า “อยากจะเน้นในเรื่องนี้”
เราไม่รู้ว่าใช้ศัพท์ของชาวดาวภาษาญี่ปุ่นว่าอะไร ซึ่งในที่นี้เพื่อนได้ให้คำตอบว่า
ให้ใช้ 「- - -ということを中心したい」แต่พอลองค้นดูแล้ว
น่าจะเป็น 「---ということの中心に/で話したい」
ประโยคที่ไม่รู้ว่าควรจะใช้เป็นภาษาดาวนี้อย่างไร อื่นๆก็เช่น “ไสยศาสตร์ยังคงอยู่มาจนถึงปัจจุบัน”
ไม่แน่ใจว่าควรจะใช้คำกริยา 生き残っている หรือ 残っている หรือ 存在している
และ “ภาพลักษณ์ของไสยศาสตร์ไทยซอฟต์ลง(ไม่รุนแรง)เหมือนแต่ก่อน” ต้องพูดว่า 「タイ妖術のイメージは昔と違って弱くなりました」หรือ 「やさしくなりました」 กันแน่ ก็ยังไม่รู้
สรุปว่า หลังจากที่ลองฝึกพูดกับเพื่อนมนุษย์ต่างดาวหมายเลขสามผู้นี้
พบว่าเรามีปัญหาดังต่อไปนี้
1. เรียบเรียงประโยคไม่ถูกเวลาพูด ไม่รู้ว่าควรเอาอะไรขึ้นก่อนหรือหลัง เป็นประเภทที่ว่าพอมีอะไรแวบเข้ามาในหัวก็พูดไว้ก่อนเลย ทำให้สุดท้ายแล้วต่อประโยคจนจบไม่ได้
2. ไม่รู้ศัพท์/ไม่รู้ว่าควรใช้คำศัพท์คำนี้คู่กับกริยาอะไร
3. รู้ศัพท์ที่มีความหมายเหมือนกัน แต่ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะต้องใช้คำไหนถึงจะเหมาะสมกว่ากัน
ปัญหาอื่นๆนอกเหนือไปจากเรื่องภาษา ได้แก่ หัวข้อเรื่องที่แถยากเกินไป,
โครงเรื่องที่เหลวเป๋ว
ไม่รู้ว่าตั้งใจจะสื่ออะไรกันแน่ , ไม่สามารถชักจูงพิธีกรให้พูดเข้าในจุดที่ต้องการนำเสนอได้
ทำให้ออกทะเลไปไกลถึงอ่าวไทย -_-“
ความรู้สึกหลังฝึก: EPIC FAILED โลกแตกเถอะ
ไม่รู้จะทำยังไง...อยากจะบ้า พรุ่งนี้จะพรีเซ้นท์แล้ว
คงไม่มีมนตร์วิเศษดลบันดาลให้เรากลายเป็นนักพูดลิ้นทองอย่างน้าต๋อยหรือสรยุทธได้ในแค่ช่วงข้ามคืนหรอก
ยิ่งเป็นภาษาของต่างดาวแบบนี้แล้วยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้เข้าไปใหญ่ ตอนนี้จิตตกมาก
ได้แต่นั่งเอ้อระเหยไปเรื่อยๆ ไม่ทำอะไร
รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจว่าขืนยิ่งไม่ทำอะไรมันจะแย่ยิ่งกว่าเก่า
แต่ก็ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรอยู่ดี ยิ่งเห็นเพื่อนๆตั้งใจเป็นคู่ซ้อมให้ หรือไม่ก็ส่งข้อความมาถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง
ก็ยิ่งสมเพชตัวเองหนักเข้าไปอีก
จะรอดมั้ยเนี่ย...?
ได้แต่ถามตัวเองแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา
แต่ถึงแม้จะถามตัวเอง...หรือถามใครไปก็ไม่ได้คำตอบสินะ ตอนนี้คงได้แต่ฝืนใจตัวเอง
พยายามเตรียมตัวให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถึงแม้สุดท้ายผลลัพธ์จะออกมาผิดพลาด แต่อย่างน้อยเราก็รู้ตัวว่าเราทำเต็มที่แล้ว...
ดังนั้น จะรอดมั้ย? ไม่ใช่คำถามสำคัญ สำคัญแค่ในปัจจุบันเราทำอะไร
และสิ่งที่เรากำลังทำอยู่...จะไม่ทำให้เราเสียใจทีหลังใช่มั้ย? จะเป็นแรงใจให้เราสู้ต่อ
พัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีกได้หรือเปล่า
นั่นคือคำตอบสำคัญ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น